Geef de pen door

Een stukje alteveer in Frankrijk

In juni 1996 hebben wij, samen met drie andere vrienden, een boerderij gekocht in de Correze (Limousin). Na een zoektocht van anderhalf jaar stuitten we op een vervallen complex, bestaande uit drie gebouwen, gelegen in de buurtschap La Joubertie. Het contact met de enige bewoner van La Joubertie (de buurman) verliep in het begin stroef. De boerderij was 30 jaren niet meer bewoond geweest. De oorspronkelijke bewoners hadden het "bewaard" voor hun kinderen, maar die hadden uiteindelijk geen interesse.

En zo pakten vijf Nederlanders deze uitdaging op. In feite bestond de boerderij uitsluitend nog uit muren, opgetrokken uit natuursteen, en daken van leisteen. De tuin was 5 hectare groot. Er liepen schapen tot aan het huis. Er was een slecht onderhouden boomgaard. Geen water, geen elektriciteit, geen gas, geen riolering. Maar het was er vanaf het begin heerlijk!!

De eerste zomervakantie vertoefden wij er zeven weken lang (we werkten allebei in het onderwijs). Job was drie jaar, Maloe moest nog 1 jaar worden. In het weiland hadden we een box gemaakt voor Maloe van ongeveer 20 vierkante meter groot. Aan ruimte geen gebrek. De hele vakantie hadden we mensen op bezoek die ons hielpen bij het aanleggen van de eerste faciliteiten: achter de schuur een groot gat met een wc-pot erop, een koude douche gehangen aan een boom met een stuk zeil eromheen voor de privacy, een gasfles met een kookplaatje.

We hadden niets meer nodig. Het was de hele zomer 30 graden. 's Avonds met z'n allen aan een grote tafel in het weiland. Soms met mensen die we zelf niet eens goed kenden. Het was fantastisch. Niemand wist welke dag het was, of hoe laat we aten.

Je eet als je honger hebt, je slaapt als je moe bent. De buurman heeft zich waarschijnlijk vaak afgevraagd wat voor buren hij had gekregen. Die rare Nederlanders met hun tegeltjes van de Gamma, hun tweedehands stoelen en tafels uit Nederland, en altijd maar buiten willen zitten, terwijl het zo heet was.

Het eerste dat we aanpakten was het woonhuis: een badkamer in de kelder, een woonkeuken en drie slaapkamers op de eerste verdieping. We zouden zelf wel een septic put aanleggen, geen probleem. De kelder werd uitgegraven en de natuursteen wanden werden klaar gemaakt voor de Gamma-tegeltjes.

Op papier leek het allemaal heel mooi te worden. De buurman kwam wel eens langs, maar zei niet veel van onze plannen. Achteraf bleek wel dat hij zijn gedachten hierover had, maar hij wilde die niet aan ons opdringen.

Over de badkamer hebben we twee jaren gedaan, terwijl we dachten in 1 zomervakantie deze klus te kunnen klaren. Maar dat zou niet erg zijn als de badkamer dan ook maar goed werkte. Het tegendeel was waar: er ontstonden scheuren in de muren (en de tegels), in het najaar en de winter kon je paddestoelen plukken en onze septic constructie was niet conform de EU-eisen.

Uiteindelijk hebben we een andere badkamer laten aanleggen op de eerste badkamer alsmede een septic systeem door een erkend installateur. We hebben geleerd gebruik te maken van de kennis van de locale bevolking. We doen nog steeds dingen zelf, maar kennen onze beperkingen.

Niettemin kunnen we nu genieten van een heerlijke plek om te vertoeven. We hebben de varkensschuur verbouwd tot een Hans&Grietje huisje. De grote schuur is een prachtige speelplaats voor kinderen. De tuin is een echte tuin geworden, met vijvers en bloemen. We verhuren het ook, en de meeste gasten hebben het erg naar hun zin.

Als u ook eens wilt zien hoe het er uit ziet ga dan naar www.lajoubertie.nl. We zijn erg trots op het resultaat.