Ondernemersleed

Soms rust er geen zegen op de ondernemers die hun nering drijven aan het Oremusplein. De supermarkt, het bibliotheekfiliaal, twee banken, een visboer een parketzaak, een bakker. Ze zijn gekomen, ze zijn vertrokken. Tot genoegen van de bewoners blijven een tal ondernemers er hun geluk zoeken, zoals de kapsalon met Moniqe 1 en Monique 2, de pizzabakker... Ze doen alles om het de klanten naar de zin te maken.

De kapper haalt de oudere, moeilijk lopende klanten met de auto van huis en levert hen later met fris gewassen, geknipte, en geschoren kapsels weer voor hun voordeur af. De pizzabakker beijvert zich om zijn dampende waren zo snel en warm mogelijk bij het huis van zijn hongerige klanten te bezorgen.

Beiden kunnen hun service alleen verlenen als er een auto voor de deur kan komen en dan moet die auto daar een ogenblik kunnen blijven staan. Daarover is overleg geweest tussen ondernemers en gemeente. Maar ach, hoe vaak toont deze gemeente zich niet een veelkoppig wezen, waarbij de ene kop je vriendelijk en vol begrip toelacht, terwijl de andere kop boosaardig grijnzend toehapt.

Zo ook hier! Want wat gebeurt er: terwijl de ene ambtenaar vol begrip voor de situatie toestemt in de gewenste parkeersituatie deelt de andere Dikke parkeerbonnen uit!

Een telefoontje naar de Gemeente Arnhem geeft een bekend beeld. Ambtenaar Kastje verwijst u (sorry hoor) door naar lokettist Muur, die op zijn beurt vindt dat (sorry hoor) commies Hot dit op moet lossen die u (sorry hoor) vervolgens naar de afdeling Haar doorstuurt. En de allervriendelijke telefoniste die u hier uiteindelijk uit de wachtstand haalt, meldt tenslotte dat u toch echt Kastje nog maar eens moet bellen, want dat haar afdeling doorgaans heel veel oplost, maar hier toevallig niets aan kan doen. Duizendmaal sorry. Iedere kop blijft autonoom en lijkt niets te maken met wat de andere kop doet.

Niemand wil dit: de politiek niet, de ambtenaren niet en de bevolking niet!! Maar niemand schijnt door te kunnen dringen tot het hart van dit veelkoppige monster dat Bureaucratie heet. Tot het hart dat deze koppen leert nadenken en met elkaar leert overleggen. Wil de overheid werkelijk de `sorry democratie' bestrijden, ook bij de kleine, dagelijkse zaken? Hoe kunnen we dan dit soort schrijnende gevallen van klein leed oplossen?

Kan de wijkmanager Jeanette Scholten daar een rol in spelen? Of wijkwethouder Veenstra? Ze zouden zich geroepen moeten voelen omdat ter illustratie mag worden vermeldt dat het parkeerprobleem van Rijnstate - ook zo'n veelkoppig probleem - in wezen de grondoorzaak is van dit hele verhaal.