Een wijs besluit

Het is nog prettig vroeg. Alles wat verplichtingen heeft, is vertrokken: schoolkinderen, parttimers, voltijders. Het pad achter de huizen geeft vrij baan aan twee peuters. Drie turven hoog, maar niet meer gebonden aan een 24-uurs bewaking. Ze gaan er voor. En de pensionado uit de buurt verheugt zich ter plekke op zijn ontbijt met het zojuist gescoorde halfje grof volkoren en verse vleeswaren.

"Dag jongens," zegt hij monter. "Zij is geen jongen," zegt de ene turf over de andere. Klopt: zij heeft diepliggende blauwe ogen. Golven haar omsluiten het bolle gezichtje. Verlegen wacht ze het verloop af.

Turf Een is verder de beroerdste niet. "Mijn oma is bij ons. Maar ze blijft niet slapen." Turf Twee blijft nu niet achter. "Mijn oma slaapt wél bij ons. Maar zij is er niet."

Klein leed. Het is haar aan te zien. Verdere combinaties vormen nu het gespreksthema. Bij Turf Een zijn ooms en tantes voordurend over de vloer. Maar ze blijven niet slapen. En bij Turf Twee zijn de mogelijkheden tot slapen legio. Maar er wordt spaarzaam gebruik gemaakt van de accommodatie.

Dat wordt het tijd om op te breken. "Dag jongens, nog veel plezier vandaag." Het commentaar volgt een paar stappen later. "Dat is een keurige meneer," zegt Turf Een. Overrompelend is de reactie van Turf Twee: "Ik ga niet met hem trouwen."

Een wijs besluit, dat wel.