Kraakwacht in de pastorie

Graag wil ik reageren op het artikeltje van Remmer Boelmans (zie: septembernummer). Dit in het kader van "de geschiedenis kent vele gezichten". Hij heeft het over de voormalige witte pastorie aan de Beethovenlaan (nu: Altevelt complex) die na het vertrek van de dominee en zijn familie uiteindelijk ook nog kraakpand werd. "Maar die herinnering is vaag" voor Remmer Boelmans. Maar niet voor mij. Ik maakte namelijk deel uit van die "krakers".

We schrijven najaar 1979, waren met zijn vijven en allen eerste jaars student aan de Academie Lichamelijke Opvoeding. Deze was toen nog gevestigd in Arnhem. We kregen de mogelijkheid om de pastorie te huren. Dit om kraak tegen te gaan en in afwachting van een eventuele toekomstige sloop. Je kunt slechter beginnen als kamerbewoner.

Vele buurtbewoners dachten inderdaad dat wij krakers waren. De sfeer rond het huis, door ons de "White House" gedoopt, zal ook wel aan dit beeld hebben bijgedragen. De vele oude fietsen, de niet onderhouden enigszins rommelige tuin e.d. staken natuurlijk sterk af tegen keurige gazonnetjes in de buurt. Het Alteveltje was, naast de pastorie en met fraaie heg omzoomde tuin, een braak liggend terrein begroeid met brem, hei en gras. De ideale speelplek voor de jeugd, maar ook voor ons.

Destijds hadden we als student niet zoveel met de buurt op. We waren veelal georiënteerd op onze studie, het uitgaansleven, onze studiegenoten in de stad en het Alteveltje. We hadden een grote tuin met hangmat, een badmintonveldje en in huis een muziekkamer met drums, conga's, versterkers gitaren enz. Er was een constante aanloop en door de ligging konden we tot diep in de nacht muziek maken. Ook hebben we heel wat uren op de Beethovenlaan gefrisbeed (inderdaad dat kon toen nog), waarbij het de kunst was om de frisbee zolang mogelijk in het zog van de trolleybus te laten meevoeren.

De enige binding met de buurt hadden we door onze dagelijkse bezoeken bij de supermarkt van Manders. Daar brachten onze bezoeken en "spontane acties" dikwijls enige beroering teweeg in de toen nog veel kleinere winkel met rustig winkelende ouderen. De heer Manders zal zich dat nog ongetwijfeld herinneren.

Ondanks de grote afstand tot de kroegen in de stad genoten we toen ook al wel volop van de fraaie ligging van de wijk. Wij hebben hier ruim drie jaar gewoond voordat de pastorie gesloopt werd. Toentertijd hebben we de krant nog gehaald door in de winter een metershoge sneeuwpop te bouwen. De krant kopte "sneeuwman tegen sloop?"

Nu, na jaren op verschillende plekken in de binnenstad te hebben gewoond, woon ik op enkele honderden meters afstand van waar ik destijds voor eerst "in de grote stad" op kamers ging. Wederom met veel plezier.