De politiek en lijn 3

Binnenkort kunnen we weer naar de stembus (de Europese verkiezingen in juni). Of we gaan, staat een ieder vrij. Ooit ging dat anders. Je had een opkomstplicht. Maar het gekke was: de meeste mensen beschouwden hun stembusgang als een recht. Je was stemgerechtigd. Je telde mee! De mentaliteit was compleet een andere.

We gaan weer eens even terug naar af. Naar Alteveer in het begin van de jaren vijftig. Toen politiek nog heel gewoon was. De wijk bekende in die dagen kleur. Achter veel ramen verschenen bescheiden affiches boven de geraniums, lidcactussen, begonia's, pantoffelplantjes en vlijtige liesjes op de vensterbank. Dan werd je er weer aan herinnerd: o ja, die stemmen katholiek (KVP). En die zijn rood (PvdA). En daarginds gereformeerd (ARP). Of hervormd (CHU), want daar was ook weer een aparte lijst voor. Een minderheid beleed in het openbaar zijn geloof in de blauwen (VVD). Die waren op Alteveer dun gezaaid. Laat Jaren Vijftig meldden zich ook enkele PSP-ers. Voornamelijk afvalligen uit het huis van Vader Drees, de legendarische naoorlogse minister-president van sociaal democratische huize.

Vandaag de dag moeten de politici zo hoognodig de wijk in. Toen was dat niet nodig. De politici woonden in de wijk. En voor zover zij de stad "mede" bestuurden, bemoeiden zij zich ook daadwerkelijk met het openbare wel en wee van de wijk. Als kind had je daar al weet van. Maar nu moet ik eerst toch even kleur bekennen. Mijn ouders waren rood. En die vonden het niet leuk dat ik op een woensdagmiddag voor Meneer Groen enthousiast folders van "zijn" ARP in brievenbussen liep te stoppen. Meneer Groen -een naaste buur- was overigens geen raadslid. Hij was een ouderwets activist. En op het felle af. Mijn vader nam het incident kalm op: "Dat moet je maar liever niet meer doen," zei hij zonder enig verwijt.

Wat viel er ook te vrezen? Mijn beste vriendje was het zoontje van een politicus die in de straat woonde. Gosse Hommes (arb) las ik altijd vol trots in de krant, wanneer hij weer eens het woord in Arnhemse raad had gevoerd. Dat arb stond voor "arbeiders". Mijn "oom" Gos was hoofdarbeider en zat voor de pvda in de gemeenteraad. Mijn ouders konden er zeker van zijn dat ik de juiste invloeden onderging.

En daar was niets te veel meegezegd. Mijn vriendje en ik hielpen "ons" raadslid soms de stad besturen. In die jaren (een halve eeuw geleden) was er net de trolleylijn naar Alteveer aangelegd. Dagen zaten we onderaan de Bernard Zweerslaan te wachten op dat wonder op wielen aan een lijntje. Een kaartje kostte een dubbeltje weet ik mij ineens weer te herinneren. Met de bus ging je dus nooit te veel. "Lopen was veel gezonder."

Maar op een zaterdagmiddag werden we uitgenodigd voor een belangwekkend onderzoek met betrekking tot de trolley. En daarvoor moesten we vanzelf de trolley nemen. Daarmee werden we eerst naar de eindhalte van lijn 3 op de Brandts Buysweg/ einde Sweelincklaan gereden. Want daar liep het nu al maanden mis. De bus maakte er een draai en bij die manoeuvre vlogen telkenmale de beugels van de trolleylijnen. Dat dienden wij nu eens ter plekke te gaan bestuderen. Want ons eigen raadslid wilde over die kwestie toch eens interpelleren in de raad. Moest de draaicirkel ter plekke wellicht verruimd worden? Maar dat zou dan financiële offers vergen.

Terdege gebriefd en ons bewust van het belang naar de uitkomst van het onderzoek, stapten we uit en volgden vol spanning hoe de bus zijn rondje zou rijden. Om kort te gaan: de bus ging inderdaad te kort door de bocht. De beide beugels zwenkten vervaarlijk van links naar rechts. Het was weer eens mis. Ik heb nooit begrepen dat we na het opzetten van de beide beugels tegen de trolleylijnen niet onmiddellijk naar het Gemeentehuis zijn doorgereden om daar de zaak te overleggen met Burgemeester en Wethouders. En natuurlijk de andere raadsleden, die onder de indruk dienden te zijn van onze bevindingen. Maar nee, onderweg bij de halte Gemeente Ziekenhuis op de Cattepoelseweg stapten we weer uit.

Evengoed: een halve eeuw later draait de trolley onberispelijk rondjes op de Brandts Buys weg, hoek Sweelincklaan. Dankzij oom Gos. En natuurlijk mijn vriendje en mijzelf. En stemmen zal ik, stemmen tot op de jongste dag. Om toch maar eens de tale van Meneer Groen te "bezigen".

(Remmer is een oud-wijkgenoot, die ons vanuit het Brabantse bericht over zijn herinneringen aan Alteveer en Cranevelt. Hij verzoekt dit keer de lezers op te roepen om namen te noemen van en herinneringen op te roepen aan politici die in onze wijken hebben gewoond. Reacties graag naar de redactie van Craneveer).