[HOME] Onze wijk Wijkraad "Craneveer" sWoa Activiteiten Actie |
"Craneveer" bestuur redactie rooster kosten 2003 Blad nr 1 Redactie De pen Kijk i/d Wijk Monique Span De bus Concerten Geschiedenis Soos v.ouderen Cryptogram Tangolessen Oorlogstijd Kamerkoor Pan Pinnen Speerpunten... Transferium Rijnstate |
Prettig kennis te maken met...Deze aflevering maken we nader kennis met Moniqe Span, sinds 1 december 1999 eigenaresse van Kapsalon Mohair op het Oremusplein. Voor de mensen die bekend zijn in de salon staat ze bekend als Monique 1 om haar niet te verwarren met Monique 2 die er ook werkt. Samen met Shalina en Daniëlle en sinds kort ook Mariëlle en Joyce. Die zijn vanaf juli in dienst. Deze personeelsuitbreiding is "tot stand gebracht" om een goede oplossing te bedenken voor het probleem dat de beide Moniques vanaf half november een poosje uit de running zijn. Monique 2 gaat dan op wereldreis en Monique 1 gaat zich dan voorbereiden op de komst van een nieuwe wereldburger. De twee nieuwkomers worden nu al ingewerkt: de klanten kunnen alvast kennis met hen maken en wij kunnen laten zien hoe de verschillende klanten geknipt willen worden. De klanten van de Moniques kunnen dan in onderling overleg doorgeschoven worden naar een van de andere kapsters. Zo werkt het voor iedereen het gemakkelijkst en staat niemand straks te kijken van: "Waar is mijn vaste kapster nou?" Maar wie is Monique Span?31 Jaar gelden werd ze geboren in Zevenaar. Samen met haar man Wilfried woont ze nu al ruim acht jaar in Beek, bij 's-Heerenberg. Veertien maanden geleden werd zoon Kevin geboren. Of ze leest? Een echte lezer is ze niet; ze leest de Gelderlander
en verder houdt ze de kappersvakbladen goed bij. Nee, dat is niet
hetzelfde als de Privé en de Story die iedereen altijd bij de
kapper leest. Wat valt er nog te wensen in haar zo succesvolle bestaan? Monique blijkt zeer praktisch: "Dat ik nog heel lang in de kapsalon mag werken en dat de zaak nog lang mag bestaan. En daarvoor is het natuurlijk nodig dat ik veel geluk met mijn personeel mag hebben, want zonder hen zou ik het natuurlijk nooit vol kunnen houden. Ik hoop dan ook dat zij nog heel lang met plezier met mij zullen werken." |