Uit de bus geklapt

In april 2003 was het 40 jaar geleden, dat ons gezin van Arnhem-Zuid naar 't Cranevelt verhuisde. Daar hadden we reikhalzend naar uit gezien. Tijdens de bouw ging er geen week voorbij, of we gingen wel even kijken. Die bouw kon in onze ogen niet snel genoeg gaan.

Nog maar net een paar weken hadden we ons in dat nieuwe huis gevestigd, of er brak een verschrikkelijke stortbui los. In jaren hadden we niet zo'n regenbui niet gezien. Het water kwam met bakken uit de hemel uit vallen.

Nu was er aan de voorzijde van de huizen vanzelfsprekend een straat aangelegd. Maar tijdens de bouw waren vrachtwagens met bouwmaterialen achterlangs gekomen. Pal achter de huizen. Het gevolg daarvan was dat er daar nu ook een weg ontstaan was. Op de plek dus, waar de tuinen gedacht waren.

Welnu: de straat ligt aan een helling en ons huis bevindt zich nagenoeg onderaan die helling. Nou, een bergbeek was niets vergeleken met de stroom, die opeens achter het huis naar beneden kwam. Het was een verschrikkelijke hoeveelheid water. Zoveel zelfs, dat het water tot aan het lichtknopje in de kelder dreigde te komen. Gelukkig bleef ons een desastreuze kortsluiting net bespaard.

Maar mijn vrouw geloofde niet meer in het nieuwe woongeluk. "Hier blijf ik niet wonen," zei ze. "In Zuid hoefden we daar nooit bang voor te zijn, terwijl we daar bijna aan de Rijn woonden," riep ze ook nog.

En dat klopte. We hadden er driehoog op een flat gewoond. Bij buitensporig hoog water van de Rijn zouden we daar toch nog droog zijn gebleven.

Gelukkig heb ik mijn vrouw weten te overreden om in ons nieuwe onderkomen te blijven wonen. Want we wonen volgens mij in de mooiste wijk van de wereld. Hoe ik daar zo op kom? Nederland is het mooiste land in de wereld. Arnhem is de mooiste stad in Nederland. Cranevelt is de mooiste wijk van Arnhem. Dus 't Cranevelt is de mooiste wijk van de wereld. Wie is het daar niet mee eens? Mijn vrouw inmiddels wel, hoor!