Disclaimer
Onnozel- en schranderheid afwisselend uit- en inschakelend, schrijf en verstop ik wat ik wil.
Dat is dan afgesproken.
Roesruis
Schrijvers en columnisten koesteren de opvatting dat
zij meer dan de gewone sterveling in staat zijn inspiratie af te dwingen. De
eersten adviseren die laatste – ongevraagd overigens – geen moeite te
verspillen door ook iets in die richting te proberen. Doorgaans meent de
gewone sterveling echter dat ook hij zo nodig heus wel een onderhoudende
tekst zou kunnen schrijven. Dat dit op een misverstand berust is evenwel
zonneklaar, al was het alleen maar omdat gewone stervelingen eenvoudigweg
niet bij machte zijn de middelen die voor een dergelijk hoogstandje nodig
zijn in te nemen en lang genoeg binnen te houden.
Bij wijze van illustratie volgen hier enkele op niets
dan de waarheid gebaseerde alinea’s die evenwel zijn geschreven onder
invloed van een buitensporige hoeveelheid pastis.
Een camping in Zuid-Frankrijk
Zoals zo vaak zorgen ook
deze keer de Nederlanders weer eens voor plaatsvervangende schaamte. Een
Franse kampeerder begint om halftien `s avonds een mij onbekend spel te
spelen dat enige gelijkenis vertoont met het zo gemoedelijke petanque of jeu
de boules. De belangrijkste verschillen zijn echter dat je zijn variant heel
goed alleen kunt spelen en dat alle gemoedelijkheid eraan ontbreekt.
De spelregels blijken na
een korte analyse uiterst simpel: leg een houten plaat van ongeveer veertig
bij veertig centimeter op de grond, neem er tien passen afstand van en
probeer de plank vervolgens met een steen te raken.
Inderdaad troffen de
meeste stenen doel. Met een klap nog wel. Volkomen nodeloos hielp hij met
die geluidsoverlast de rustzoekers uit hun droom en hield hij de kinderen
van jonge gezinnen uit de slaap; je zou de stenen immers net zo goed en
nagenoeg geruisloos op een afgebakend stukje gras kunnen laten neerploffen.
Het ergst van al was
echter – en daar komen de kromme tenen en de plaatsvervangende schaamte om
de hoek kijken – dat de fransoos er met name bij de kaaskoppen nog
tamelijk veel bekijks mee trok. Ze kwamen er zelfs hun luie tuinstoel voor
uit om het geheel van nabij te bestuderen. De Fransman zwol en glom van
trots en vanzelfsprekend wist hij die avond niet meer van ophouden. Pets!
Pats! Plof!
Wees voor de verandering eens eerlijk, lezer, en
geef toe dat een nuchtere of misselijke sterveling zoiets toch jamais op
papier krijgt! Wie eigenlijk wel met een vergelijkbaar promillage?
Over alles en ieder een volgend keer meer …
Sneer
©
Crossroads 2001 – RSFK