Transsylvanië over Alteveer (spokenspeurtocht)

[Arnhem - Alteveerse bos]
Exact één jaar en zeven dagen na het drama in 2004, was het afgelopen zaterdag de eerste oktober weer raak. Rond de klanken van het achtvoudige gebeier van het dorpscarillon sloeg Morticia's heidense bende opnieuw haar slag. In het bos aan de voet van de jeugdherberg was het verre van Stay-OK, integendeel. Voor welgeteld 7 x 3 x 7 kinderen uit het anders zo vredige Alteveer en omstreken werd het bos een oord van verschrikking en enge dingen. Morticia en haar trawanten trokken opnieuw alle registers open; de magie was zo sterk dat ook menig ouder de verleiding niet kon weerstaan en in de val liep. Hoe het ze verging? Lees verder...

Rond achten, bij het vallen van de duisternis, was het aanvankelijk het hoongelach van een heerschap met een zilverachtige gelaatskleur dat de aandacht trok van de toegestroomde kindermenigte. Zijn optreden temidden van opstijgende rookslierten bleek een geniale camouflage, want terwijl de tonen van de muziek zich verder versterkten, verscheen tot ieders afgrijzen geheel onverwacht dé gastheer van de avond op een helling: graaf Dracula, geflankeerd door zijn in het wit geklede bruid. De kinderschare, geheel in de ban van het schouwspel, werd vervolgens gesommeerd een "onmogelijke speuropdracht" aan te vangen.
...met een klein steelvormig zwakschijnend lampje als steun en toeverlaat. De gevolgen lieten zich raden...

Op de Cattepoelseweg aangekomen werden ze welkom geheten door de vermaningen van een gewezen monnik die gewapend met rammelend ijzerwerk de weg wees naar...
een stijgend pad waar een spook, een reuzenvlieg én wat resten hondenpoep vele kinderen tot radeloosheid dreven. Het bleek slechts een voorspel..want een bezoek aan Dracula's zetel enkele meters verderop was voldoende om ook de laatste menskinderen tot willoze slaven te bekeren. De prijs...die Dracula betaalde, jazeker, was het verlies van één zo gevreesde tand. Een niet onbelangrijk detail...

Gelukkig waren er nog ouders die - op instinct - het pad terugvonden en de kinderen veilig weg konden leiden. Maar de veerkracht van Morticia's bende bleek sterker dan gedacht: achter een tuinhek klonk Weerwolf's wrede gehuil. Ook zijn pokdalige uiterlijk liet het ergste vrezen. Hij dreigde hen allen mee te nemen naar zijn ondergrondse verblijf. Gelukkig waren hier de kleinsten juist de dappersten. Een illegaal meegevoerde 5-jarige sprak helder en luid: "Mooi niet". Het bleek afdoende om de weerwolf naar zijn krocht te verjagen; dat het kind moeders hand sterk omklemde, was een detail dat de weerwolf gelukkig ontging.

Goede raad is duur, dat gold ook voor de adviezen van de waarzegster. Haar derde oog maakte zelfs de tongen van de ouders los, want vragen over hypotheken en de rentestand bleken populair. En wat dacht u van een furby als eigentijdse vriend van de waarzegster? Vraag het de kinderen, zij zullen het beamen, want furby's derde oog zou wellicht ook toekomstige Sinterklaas-surprises kunnen voorspellen...
Waarzeggen is een respectabel vakgebied, des te opmerkelijker dat er geen vragen over het Alteveerse goud werden gesteld. Haar onderkomen stond overigens temidden van 9 bomen, maar dat is vrijwel niemand opgevallen en vermoedelijk van geen betekenis.
Trouwens, wat een goede voorspelling werkelijk waard is ontvouwde zich enkele meters verderop...

We hebben het namelijk over de nijdige nachtbeul die met zijn metershoge akelige bijl en dieto uitrusting voortdurend riep dat "het iedereen de kop ging kosten". En als het hakblok de weg verspert en het kind erop wordt klaargelegd... is er altijd wel een moeder die roept (zoals voorspeld): "Nee, niet mijn kind.... hij heeft zijn nieuwe trui aan!"

Morticia intussen - de wanhoop nabij en getergd door de vele kinderontsnappingen - zon op drastische maatregelen. Vluchtend over een donker pad, het lot tartend, belandde ze in een bramenstruik die ondanks haar bezweringen niet wilde lossen. Een toevallig passerende flitslichtbediener verleende EHBS, (S=schrikgevallen). Haar vrijheid teruggewonnen besloot ze het leven van haar helper te sparen. Een gunstig lot...

...wat het slachtoffer van de grafbewaker (liggend in een kist met nabewegend hoofd) niet ten deel was gevallen. Een moeder die uit nieuwsgierigheid de kist té dicht naderde leek daarmee een zelfde oordeel over zich af te roepen. Haar enge gil - waar gebeurd - bracht zelfs de grafbewaker even uit z'n evenwicht. Maar wat bleek ...onze argeloze flitsbediener van zojuist had haar schouder beroerd teneinde een beter plaatje te kunnen schieten. De kinderen, inmiddels gehard door de vele ontberingen, maanden de moeder tot stilte... het kan verkeren!

De laatste loodjes wogen het zwaarst, het carillon sloeg inmiddels al negen keer. En ook de ouders beseften dat mede door de hulp van vriendelijke oversteekspoken het einde van de speurtocht naderde. Ook de belofte van Bloedlimo en andere zoete lekkernijen deed de groepspas versnellen. Dat daarvoor een omweg moest worden geriskeerd werd op de koop toe genomen. Maar... daar rees de gestalte van de gifheks. Haar brouwsel poison Yvy zou de kinderen aanstonds in slaap hebben doen vallen, ware het niet dat heks Annemarie een eetbare spin als antigif meegaf... en de tocht alsnog kon worden voortgezet.

Morticia stuurde teneinde raad de rood gehoornde duivel en in zijn kielzog de stroper het bos in, om de kinderen voor zich te winnen. Het mocht niet baten... allen bereikten uiteindelijk de heksenkring (in de speeltuin). Na een gezamenlijke Limbodans - een terugkerend ritueel -, luidde het "zilverkleurige" heerschap met zijn hoongelach de aftocht in van Morticia's bende.

Dat de samengestroomde menigte toch de kans kreeg om het transsylvaanse gezelschap op de gevoelige plaat te krijgen, mag een klein wonder heten. Het leek er zelfs even op dat de ongure personages van de nacht genoten van de schijnwerpers! Of de de flitslichtbedieners ook het zilverkleurige heerschap hebben kunnen "vangen" blijft ongewis; het ging tenslotte om de meester zelve van schaduw én spiegeling. Op wee-oh-wee-craneveer punt nl ziet u hopelijk meer, dan ik u nu vertel!

Het carillon zweeg... ouders en kinderen trokken huiswaarts. Wat bleef was een houten speelgoedtrein én ...een tand van een bloeddorstig heerschap. Na afloop verklaarden sommige oorgetuigen nog eenmaal een zwak klinkend stoomgeluid te hebben vernomen uit de schoorsteen van het vehikel, maar dat...zijn slechts geruchten!

Morticia´s bende anno 2005: AnjaDesireeBernadetteAndréThomasWouterCleoMarkHenk FrankGerjanneToniMariaHansGertPeterHarryAnnemarieGielFrans IneAnnemiekQuickoNicoleAntoineTjeerd&Hermine ...groeten u allen en bedanken alle genoemde en niet-genoemde ondersteuners.
...wensen u al vast een voorspoedig en goed doorbloed 2006
...en keren terug voor een derde bezoek in de herst van hetzelfde jaar met nog meer versterking!