"Goudkoorts"

De wijk gonst inmiddels van de geruchten. Wat is er nu waar van dat vreemde verhaal over die zoekgeraakte goudstaven. Zelfs "de Gelderlander" leek er van onder de indruk. Een vierkoloms artikel met foto in de laatste week van oktober, het bewijs van de "goudkoorts" op de burelen van de stadsredactie. Niet gelezen? Nog nergens van gehoord? Dan de (tot nu toe bekende) feiten maar even op een rijtje...

Medio juli ontvangt de redactie van Craneveer (papieren editie) een keurig getypt verhaal van een zekere P. Bakker. De inhoud van de brief is, zacht gezegd, verbazingwekkend. Na enige aarzeling besluit de redactie de brief toch te plaatsen, met de aantekening dat 'anonieme' verhalen doorgaans niet gepubliceerd worden, en dit als een uitzondering moet worden beschouwd. De reden zal blijken...

De gebeurtenissen in kort bestek. Bakker bevindt zich in Rotterdam tijdens de meidagen van 1940 als de oorlog losbarst. Hij is er student aan de Hogere Zeevaartschool en werkt aan boord van een loodsboot op 10 mei. Aan boord bevindt zich een mysterieuze, in kisten verpakte lading van de Nederlandsche Bank. Bestemming Londen. Die avond loopt de boot in de Nieuwe Waterweg op een mijn en zinkt. Bakker ziet kans met een deel van de inhoud van de kisten aan land te komen. Het blijken goudstaven te zijn.

Na enige tijd besluit hij met zijn vader om de 'schat' niet thuis te bewaren, maar op een veiliger plek op te bergen. De bestemming wordt een Duitse bank te Munster. Daar lijkt het goud (met medeweten van een Duits familielid) voorlopig het best op zijn plek.

Het transport naar Duitsland kent echter een onvoorziene tussenstop in Arnhem, te Alteveer. Vader Bakker wordt aangehouden door de Duitse bezetter. Bakker junior weet de schat ijlings te verbergen en kiest daarvoor (in het duister) 'een open plek met bomen en struiken'.

Hij markeert de plek door op een nabijgelegen boom een 9 (passen?) te kerven, in combinatie met zijn initialen.

Vader en zoon die daags erna elkaar gelukkig ongedeerd weer treffen, besluiten dat het goud veilig opgeborgen ligt en breken het oorspronkelijke plan af. Ze keren terug naar Rotterdam.

Na de bevrijding keert Bakker nog terug naar Arnhem om de schat te zoeken, maar komt snel tot de conclusie dat een 'gekerfde' boom op 'een' open plek te weinig aanknopingspunten biedt voor het vinden van het goud. Hij besluit het te laten rusten.

Vele jaren later (2003?) vertelt hij het verhaal aan een wijkbewoner die hem aanraadt deze geschiedenis aan Craneveer te melden. En zo geschiedde...

Tot zover dus de feiten zoals de redactie ze kent via de brief van Bakker. De Gelderlander stelde verder vast dat de gebruikte auto en vader Bakker's werkgever inderdaad hebben bestaan. Ook de rampzalige ondergang van de loodsboot lijkt op historische feiten te berusten.

In editie nummer drie van de papieren editie -zo hebben we begrepen- volgt het laatste deel van deze opzienbarende geschiedenis. Samen met de voorgaande twee delen is deze binnenkort integraal te lezen op deze site.