Gezellig wijkfeest

U was er niet op 20 september? Jammer, want dan hebt u achteraf toch een gezellig wijkavondje gemist. En we kunnen u daar nu pas iets over vertellen, want het vorige nummer van dit blad was al overvol.

Voor iedereen die de wijk een warm hart toedraagt hielden we een feestje in de recreatiezaal van Craneveer. Ongeveer zestig mensen hadden aan de uitnodiging gehoor gegeven, precies het aantal waar we ongeveer vanuit waren gegaan. De zaal was gezellig versierd. De drank en de hapjes waren ruim bemeten en het gezelschap was daar willig mee. Iedereen kon een vragenlijstje invullen om aan te geven of hij wel eens iets voor de wijkraad of voor de recreatievereniging wilde doen. Daar kwamen de nodige positieve reacties op. Om alle vrijwilligers te eren werd nog een prachtig opgemaakte baksteen (bloemsierkunst en straatspeeldag) uitgereikt aan de meest spraakmakende vrijwilliger van dit jaar.

De muziekman speelde een keur aan deuntjes voor de ouderen en hits voor de oudere jongeren en hij was speciaal uitgezocht om zijn bescheidenheid. Ik bedoel: hij speelde hard genoeg om een gezellige sfeer te scheppen en tegelijk zacht genoeg om iedereen gezellig met elkaar te laten kletsen, zonder dat de voering daarbij uit de stembanden hoefde te worden geschreeuwd. Telkens weer blijken er maar weinig muzikanten te zijn die op feestjes niet alleen recht doen aan zichzelf, maar ook aan het gezelschap waarvoor zij spelen.

Het gezelschap bestond uit zitters en uit staanders. Beide groepen hebben een geheel eigen cultuur van feestvieren. Zitters vieren feest vanuit stoelen die in kringen of rijen bij tafels staan. Zij parkeren hun lichaam pontificaal in zo'n stoel, om de rest van de avond daaruit alleen op te staan voor het regelen van interne vochthuishouding of voor een dansje. Zo hoorde het eeuwenlang op boerenbruiloften en partijen. Staanders zijn American way of life. (hoewel: in films over het oude Indie zag je het ook wel) Ze staan in kringetjes met een glas in de hand en schuiven na een tijdje eens door naar een ander kringetje. De kern van de zitters werd hier gevormd door de vrijwilligers van de kerk, de kern van de staanders door de websiders (de netwerkers), de wijkraders, en de straatspeeldagers. Men leerde gezichten bij namen en namen bij gezichten en verhalen deden de ronde. De stemming kwam er goed in. Tegen het eind van de avond zag ik uit mijn ooghoeken zelfs een aantal keren een polonaise voorbij komen, waaraan ik mij tenslotte - voor het eerst in mijn leven - niet geheel kon onttrekken.

Iedereen vond dat er volgend jaar weer zo'n feestje moet komen. We doen ons best.