Informatieavond op 9 oktober 2002

Wordt het een groot gebouw?
Hoe gaat het er uit zien?
Wat is de houding van de gemeente?
Hoe verlopen de verdere procedures?

Met deze en vele andere vragen kwamen zo'n 60 wijkgenoten op woensdag avond 9 oktober 2002 bij elkaar in een prachtige zaal van het NOM. De meesten waren uitgenodigd. De zaal was al versierd met artist impressions, aanzichten, overzichten, foto's en keurig geklede heren.

Bij de introductie kreeg de zaal een tussentijds vraagverbod opgelegd, waarna er dus meteen vragen werden gesteld. Daarna kreeg de architect het woord.

Met een flink gedempt vuur gaf hij een toelichting. Over de voorstudie, over het mooie ontwerp, over hoe mooi het gebouw paste in het groen, kortom hoe goed deze opdracht weer gelukt was. Dit werd ondersteund door glimmende presentatieapparatuur. Dezelfde overzichten, aanzichten, artist impressions en foto's passeerden de revue. Veel aandacht had de architect besteed aan het kopiëren van de typische jaren 30 details die binnen zijn eigen vakgebied zullen aanspreken, zoals staand, versprongen en vertand metselwerk, teruggezette kozijnen, etc. Daartoe werden foto's getoond van het gemeente museum in Den Haag, en foto's uit de wijk. Tot ieders verbazing kreeg één belangrijk jaren 30 "detail" geen aandacht: De schuine kappen. Het verhaal had vooral een wervend karakter. Af en toe zag ik een verwarde wijkgenoot de uitnodiging nog eens doorlezen op zoek naar het eigenlijke onderwerp van de avond. Een (niet-genodigde) wijkgenoot probeerde het vuur in het verhaal aan te wakkeren door dit na aan de schenen van de architect te leggen. Na een korte emotionele reactie zakte de toon weer terug. De architect versterkte de eenheid in de zaal met zinsneden als: "een laatste gebouw in de serie woningen, een mooie afronding van de bestaande bebouwing, als de punt van een uitroepteken", "het handhaven van het groenscherm", "daklijn van slechts 9 meter", "ondergronds parkeren", "het volgen van de lijn van de huizen Cattepoelseweg" en "een kleinschalig gebouw, dat wegvalt in de omgeving".

Daarop volgde een uitleg door de gemeente over de procedure vanaf het begin tot nu toe en het vervolg.

Toen het vraagverbod werd opgeheven barstte de zaal los. Vragen aan de gemeente (waarbij wethouder Lenferink regelmatig het woord voerde, goed dat hij er bij was):

• Waarom was de wijk zo slecht en te laat geïnformeerd, Waarom zijn er geen persoonlijke uitnodigingen verstuurd aan iedereen die een bezwaarschrift had ingediend? (Antwoord: excuses en drukte)
• Waarom zijn de koopprijzen (vanaf €450.000,--) zo hoog dat er nauwelijks doorstroming vanuit de wijk zal plaatsvinden (Antwoord: doorstroming vanuit de wijk is niet het streven) [ Noot: In een eerder stadium gaf de gemeente de doorstroming vanuit de wijk als een van de voordelen van dit project aan. ]
• Waarom de eigen criteria van de gemeente niet zijn gevolgd? (Antwoord: doorschijnend, eh... voortschrijdend inzicht)
• Waarom de gemeente op deze wijze meegewerkt heeft aan de voorbereidingen. (Antwoord: "U vraagt wij draaien", 'U' is hierbij de projectontwikkelaar, 'wij' is hierbij de gemeente)
• Waarom wordt de versnelde procedure (art 19.1) gevolgd. (Antwoord: weer "U vraagt wij draaien")
• Waarom er geen aandacht is geschonken aan de verkeersveiligheid (Antwoord: goed punt, wordt alsnog meegenomen)

De gemeente testte zijn eigen improvisatie talent door een van de ambtenaren ongevraagd en onvoorbereid het woord te geven.

Vragen aan de architect:

• Bij de daklijn van 9 meter gaat u uit van het hoogste punt van het terrein. Waarom het gebouw niet lager wordt gebouwd (Antwoord: dat kan niet want dan graven we de onderste verdieping in)
• Waarom is de parkeergarage niet ondergronds. (Antwoord: De parkeergelegenheid vindt inpandig plaats)
• Waarom is er niet gekozen voor het karakteristieke jaren dertig element, nl. de schuine kap (Antwoord: keuze van de gemeente) [ Noot: Is dit een sterk argument voor een architect? ]
• Waarom is er geen tekening of artist impression beschikbaar met alle in takt te houden bomen, zodat de eindsituatie duidelijk zichtbaar wordt. (Antwoord: dat doen wij normaal niet)
• Kent de architect het Alteveltje en de oplossing voor een kap: (Antwoord: nee)
• Is er gestreefd naar maximaal volume (Verrassend antwoord: nee)

Het was inmiddels over tienen en tijd om af te sluiten. De versiering werd ingepakt. Al met al een zinnige en zinloze avond. Zinnig omdat de wijk wederom zijn grote betrokkenheid heeft getoond bij zijn voortdurende verandering van buitenaf. Zinloos omdat er vragen werden beantwoord die niet gesteld werden en andersom. Zinloos ook omdat het informatiegehalte van een beperkt niveau was, omdat de architect vooral bezig was zijn straatje schoon te houden en omdat de gemeente de informatie in het algemene bleef houden.

Nadere informatie moet maar komen van de hoorzitting die, zoals de gemeente aangaf, binnen 4 weken plaats zal vinden. KOMT ALLEN!